Biuro podróży: Uran

Uran, blade piękno! © NASA / JPL-Caltech
Jeśli kochasz swoich zamarzniętych gigantów, Uran jest Twoim wymarzonym miejscem. Wyjątkowy pod wieloma względami, skrywa wiele tajemnic, z dala od Słońca. Sonda mogła podejść do niego tylko raz!

Co z oczu to z serca ?

Ale… Co tu robisz? Przegapiłeś przystanek na Saturnie? Dzieje się tak dlatego, że ogólnie nie zostało wielu ludzi do studiowania Urana. Pierwszy z naszych dwóch lodowych olbrzymów znajduje się około 2,9 miliarda kilometrów od Słońca, które jest strasznie odległe (prawie cztery razy dalej niż Jowisz). Widoczna gołym okiem na doskonałym nocnym niebie i wiedząca dokładnie, gdzie patrzeć, jest pierwszą planetą, której odkrycie można datować: 26 kwietnia 1781 dzięki W.Herschelowi (nawet jeśli zostało to udokumentowane wcześniej … 'gwiazda).
Uran, według rzadkich zdjęć dostępnych w dobrej rozdzielczości, to koralik w kolorze masy perłowej z bardzo małą zmiennością powierzchni: wizualna pułapka, ponieważ dziś zakładamy epizodyczne burze w jego atmosferze,do 900 km / h.
Półksiężyc Urana sfotografowany przez Voyagera 2 w 1986 roku © NASA / JPL-Caltech

Blady, ale wyjątkowy!

Uran skrywa wiele niespodzianek przed Boeotianem, oprócz fajnej gry słów, dla tych, którzy uczą się angielskiego. Na przykład jego pierścienie są drugimi najbardziej widocznymi w Układzie Słonecznym. I nie wspominając o jego dziwnej rotacji: planeta leży na płaszczyźnie ekliptyki, z biegunem nachylonym pod kątem 97 °. Oznacza to, że na miejscu bieguny są skierowane w stronę Słońca dwa razy w roku (a noce polarne trwają 42 lata, czyli dłużej niż czas oczekiwania na obsługę szarych kart).
Uran jest również najzimniejszą dużą planetą w Układzie Słonecznym (licząc nawet Neptuna, który jest nawet o krok dalej). Sonda Voyager 2 zmierzyła tam -224 ° C na wysokości, na której ciśnienie było równoważne ciśnieniu atmosfery ziemskiej. Ten słaby strumień ciepła, który dziś pozostaje niewyjaśniony, mimo że planeta nie emituje dużo, jest jednym z powodów, dla których galaretka olbrzymia wydaje się blada i mleczna. Ale pod pierwszymi „nieruchomymi” warstwami jego meteorologia byłaby bardziej udręczona.
Uran widziany z orbity Ziemi przez Hubble'a (i odczyty ukazujące elementy niewidoczne gołym okiem. © NASA / ESA / JPL / STScl

Nowe kontynenty …

Jeśli wiemy o 27 księżycach w dzisiejszym układzie planetarnym Urana, niewątpliwie jest ich kilka więcej, które moglibyśmy odkryć, wysyłając pojazd, aby spędził czas w pobliżu. Skorzystalibyśmy również z okazji, aby po raz pierwszy obserwować już zidentyfikowane naturalne satelity tej dziwnej planety… Ponieważ wiemy o nich bardzo mało. Wśród nich jest na przykład Miranda (474 ​​km średnicy) i jej dziwne, prostokątne kry lodowe o długości setek kilometrów. Lub Umbriel (1169 km) i jego ciemna powierzchnia, jednak zasadniczo zbudowana z lodu wodnego. Ma również zamarznięte kaniony Ariel (1159 km) i Tytania (1578 km) lub gigantyczne kratery uderzeniowe na Oberon (1523 km)… Ale ich skład, kartografia i przeszłość,nadal pozostają dla nas niejasne. Po prostu wiemy, że jest tam bardzo zimno!
Zwłaszcza, że ​​nie licząc więcej niż połowy innych mniejszych księżyców, o których nie wiadomo nic poza charakterystyką orbity: odkryte dzięki teleskopom naziemnym są prostymi „punktami” na sklepieniu nieba … I cały świat do odkrycia! Poważnie, czy kiedykolwiek słyszałeś o Sycorax i Trinculo? Może w literaturze, bo księżyce Urana to postacie Szekspira czy Aleksandra Pope'a.
Dziwny księżyc Miranda i zachodzące na niego kry lodowe. © NASA / JPL-Caltech

Ograniczone wizyty

Voyager 2 jest jedyną sondą, która przeleciała nad Uranem 24 stycznia 1986 roku. Idealna podróż, która była etapem „Wielkiego Tour” NASA, ale też była krótka; podczas jednego przelotu większość księżyców (to znaczy tych, które można było sfotografować) była tylko luźno odwzorowana na około 40%. Podczas tego pojedynczego przelotu sonda była również w stanie ostatecznie opisać układ pierścieni Urana i zidentyfikować dziesięć nowych księżyców, zbadać promieniowanie magnetyczne i zidentyfikować chmury w atmosferze bladego olbrzyma. Wielki wyczyn… który nigdy nie został śledzony. A prawie 35 lat później żadna inna wizyta nie jest jeszcze zaplanowana.
Przez pewien czas Uran działałby zatem jako „niekochany” podczas eksploracji kosmosu. Nawet Neptun wzbudza większe zainteresowanie, zwłaszcza dzięki księżycowi Trytonowi. Nagle jest mniej więcej zrozumiałe dzisiaj, że Uran zachowa większość swoich tajemnic, przynajmniej do 2035, a nawet 2040 roku. Ewentualna chińska misja dzisiaj wydaje się być jednym z najbardziej obiecujących sposobów kontynuacji. eksploracja olbrzymki.
Oczekiwane są zezwolenia na kriorafty w Ariel Canyons. © NASA / JPL-Caltech
Zabawny fakt: aby wyjaśnić wyjątkowe nachylenie Urana, przedstawiono kilka scenariuszy. Najbardziej prawdopodobnym z nich pozostaje zderzenie tytaniczne z protoplanetą, która „stawiłaby” Urana i przechyliłaby się wokół własnej osi. Zderzenie z prędkością 72 000 km / h, po którym gigant nigdy by się nie otrząsnął.
Uwagi turystyczne:
- Podróż 2/10 : minimum dziewięć lat podróży, aby znaleźć się naprzeciw jednej z najdziwniejszych i mało znanych planet w całym Układzie, to bardzo długo. Ale Tour des Lunes jest nadal wyjątkowy, więc jeśli masz ducha przygody…
- Paysages 6/10: Musisz lubić perły, lody i wszystko, co ogólnie jest zimne i ciche. Nie spodziewaj się też, że zyskasz na tak wychwalanych Diamentowych Deszczach na biegunach, chyba że masz zaufanie do statku.
- Siedlisko 3/10 : Oczywiście jest mniej promieniowania niż gdzie indziej. Co do reszty, powinniśmy być w stanie znaleźć piękne jaskinie lodowe na lokalnych księżycach. Ponieważ lubisz lody, prawda?